Hemingway’den Karakter Yaratmanın Sırları

Ernest Hemingway

Yazar bir roman yazarken karakter değil yaşayan kişiler yaratmalıdır. Karakter bir karikatürdür. Kitabında harika karakterler olmasa da bir yazar kişileri yaşatmayı başarıyorsa kitabın kendi içinde bir bütün olarak, bir roman olarak kalıcı olma şansı vardır. Yazarın konuşturduğu kişiler müziğin, modern resmin, edebiyatın veya bilimin büyük ustalarından bahsediyorlarsa o zaman kitapta da bu konulardan bahsetmeliler. Eğer kişiler bu konularda kendiliklerinden değil de yazar tarafından konuşturuluyorlarsa o zaman yazar sahtekardır. Bunu ustalar hakkında ne çok şey bildiğini göstermek için yapıyorsa da gösteriş yapmaya çalışıyordur.

Yazarın bir cümlesi veya bir benzetmesi ne kadar iyi olursa olsun tam olarak ihtiyaç duyulduğu ve başka bir şeyin dolduramayacağı yere konmuyorsa eser hodbinlik uğruna rezil ediliyor demektir. Düzyazı mimarlıktır, dekorasyon değil; kaldı ki barok çoktan geçmişte kaldı. Yazarın makaleler halinde ucuza satabileceği entelektüel kanaatlerini bir kitaptaki kişiler olarak sunulunca daha çok kâr getiren yapay yaratım karakterlerin ağzına koyması kârlı bir kariyer seçimi sayılabilir ancak katiyen edebiyat değildir.

Kitaptaki kişiler ustalıkla oluşturulmuş karakterler olmamalı, yazarın özümsediği deneyimlerinden, birikiminden, kafasından, kalbinden, varlığının her zerresinden çıkmalıdır. Yazar gerekli ciddiyet kadar şansa da sahipse onları bütünüyle dışarı yansıtabilir ve bu sayede çok boyutlu ve uzun süre kalıcı olurlar.

Kaynak: Yazmak Üzerine, 6:45 Yayın, s. 48-49